İyi niyetli ve yardımsever bir arkadaşımla dağda gezerken kozasından çıkmaya çalışan bir kelebek gördük. Kelebek, kozasının lifleri arasından sıyrılmaya çabalıyordu. Yardımsever arkadaşım hemen kelebeğin imdadına koştu.
Dikkatlice kozanın liflerini sıyırdı, kozayı araladı ve kelebeğin fazla çabalamadan kozadan çıkmasını sağladı. Ancak kelebek, kozadan kolaylıkla çıktıysa da, biraz çırpındı ve uçamadı. Arkadaşımın göz göz ardı ettiği gerçek şuydu: Kanatlar; ancak kozadan çıkma çabalarıyla güçlenir ve uçuşa hazırlanır.
Kelebek kendini kurtarma çabalarıyla aslında kaslarını geliştirmekte, kendini ayakta tutacak, güçlü kılacak, uçmaya hazırlayacak hareketleri öğrenmekteydi. Yardımsever arkadaşım işini kolaylaştırarak kelebeğin güçlenmesine enğel olmuştu. Kelebek hiçbir zaman özğürlüğü tanıyamadı, gerçekten yaşayamadı.
" Gerçek sevği çocuğun her şeyini kolalaştırmak mı, yoksa çabalarına sayğı göstererek gelişmesine, hayata hazırlanmasına ve sürekli bize güveneceğine, kendine güvenmesine olanak sağlamak mıdır?"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Herkese merhaba; Yorumlarınızı yaparken dil kurallarına özen gösterirseniz,daha doğru bir iletişimi sağlayabilirsiniz.
(Ayrıca; yorumlarda,hiç bir kişiye, kuruma vb.ne,onur kırıcı ve hakaret içeren sözler yazılmamamalıdır. Böyle bir sonuç vuku bulduğu taktirde gerekli yasal işlem yapılacaktır.)
Yayınlanmasını istediğiniz yorumlarınız, Yöneticiden geçmeden anında yayınlanacaktır.Yorumlarınız için şimdiden çok teşekür eder saygılarımı sunarım..
YÖNETİCİ