* Çocukları dünyaya getiren siz olsanız da onların siz olmadığını kabul etmelisiniz.
* Onların büyüdüğünü, kendi tutum ve davranışlarının sorumluluğunu alabileceklerini kabul etmelisiniz.
* Onlara güvendiğinizi hissettirmelisiniz.
* İfadelerinizde emir cümleleri yerine, daha çok sevği dili kullanmalısınız. Örneğin, ' çabuk yatağını topla' yerine ' yatağını toplaman çok hoşuma gider'; ' kabanını giy' yerine ' hasta olursan çok üzülürüm' gibi ifadeler kullanmak ilişkileri gerğin olmaktan çıkarır ve sağlıklı bir iletişimin yolunu açar.
* Beğendiğiniz tutum ve davranışları ve sevğinizi yüksek sesle; olumsuz ifadelerinizi ise daha alçak sesle dile getirmelisiniz.
* Erğenlik çağının ilk yıllarından itibaren çocuğunuza tutumlu olmayı öğretmelisiniz.
* Onlarla alaycı ifadeler kullanarak konuşmamalısınız.
* Yaptığı hatalı davranışı genellememeli, sadece o davranışın hatalı olduğunu dile getirmelisiniz. ( Davranışla kişilik farklıdır. Örneğin, ' Sen hiç ders çalışmıyorsun' gibi suçlayıcı ve genelleyici bir ifade yerine, ' Buğün dersini çalışmadın' biçimindeki bir ifade daha olumlu sonuç almanıza yol açar.)
Yazan: Barış ATA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder