Yine bizi çağırıyor aysız karanlık,
yanaklarımda bitmez bilmek bir ıslaklık;
gülmeyi özledim arkadaş!
güldürmüyor bizi bu ahmaklık.
Güneşe göstermek istiyorum yüzümü,
yıkamak istiyorum ırmaklarda kirli bedenimi,
çimenlerde yuvarlanmayı özledim arkadaş!
büyüdükçe anlıyorum çocukları.
Sonra sadece hayallerimde yaşatıyorum eski günlerimi
büyüdükçe günahlara batıyor insan,
çocuk olmak ne güzel oysa;
temiz, umutlu ve masum aynı zamanda.
İnsanlara bakıyorum;
acımasız, çıkarcı ve alçak
neden ama
neden böyle oldu arkadaş
bu savaşı bitirmek istiyorum artık
güzel günler vaadediyorum çocuklara.
Biz yaşayamadık,
bari onlar bilmesin cehaletin korkunçluğunu,
savaşın acımasızlığını
ve bilsinler kardeşliğin ululuğunu
bilsinler ki
anlasınlar bizi arkadaş.
1999
Alay Ayduğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder