16 Kasım 2014

Şiir: Kaybedince Anlarsın



KAYBEDİNCE ANLARSIN

Sam yelidir eser, yakar kavurur bağını,
Dökülünce anlarsın, koruk üzümlerini.
Sevgilini ilk öptüğün yer, 
Aşık olduğun kız, gelir aklına..
Her gece uykusuz, uyanır sabaha. 
Kaybedince anlarsın, sevginin kıymetini.
Bir fırtınadır eser, hayat çırpınır.
Aşar boyunu, dalgalar içinde.
Aşk, sığınacak limandır.
Yaşam demir alır, açılır korkusuz,
Okyanus, derya denizdir; balıklara.
Su alırda, bilinmez bir zaman.
Tekne batınca, anlarsın,
Sıcak nefesini sevgilinin.
Olanca ağırlığıyla çöktümü yanlızlık.
Göz kapakların, ağır gelir gözüne.
Yağmur ormanların da sen, 
Bir ağaçsın, ne önemi var..
Sular çekilir ırmakların da, 
Kurur, bin yıllık çınar..
Gül, rengini kaybeder,
Yangın çıkar, gönlüm de sensiz,
Sönmez ateşin,
Kaybedince anlarsın,
Buram, buram terini sevgilinin..

Haydar ATA
03.10.2007

Hiç yorum yok: