ŞİİR: Ben Sensiz kaldım.

Ben Sensiz kaldım.

"Dağ başında Ceylan idim,vuruldum.
Yitirdim balamı, o dağda kaldı.
Yıldızlar seyrettim, sarp kayalarda,
Kuyruklu yıldızlar da söndü, ışığım.
Gecenin karanlığına karıştı, anılarım.
Ayaza çekmiş gece,sabaha doğru.
Çığ altında kalır, yalnız bedenim.
Bülbül figan ile çağırsa da gülünü,
Dal kırılır gülüm, düşer boşluğa.
Gülsüz ve sevgisiz,
Kalsa da aklımda, sevda geceleri,
Kalan tek şey, yürek acısı..
Bir balık olup, sevdalı gönlünde,
Göl pınarların kurur, susuz kalırım.
Çöl tufanları savrulur içimde,
Sevdam üşür, buza keser gece..
Ne selam; ne umut var sabaha.
Bağlıyım, gönlüme söz kar etmez,
Alışmış iken kokuna teninin.
Ten ayrıldı bedenimden, sarmaş dolaş;
Ben sevgisiz kaldım.
Gittin gideli gözlerim hasret,
Sabırlar tükendi, gönlüm gurbet kendime.
Gel de bu gün, ısıt ellerimi..
Sensiz ve sevgisiz; Ben sensiz kaldım.."

Haydar ATA
03.03.2002/ Cumartesi (02:20)