Süzülür gelir pencereme, bir ışık sarar,
Erken, sabahtan sabahtan.
Yağmur yemiş toprak gibi,geceden.
Kabarır yürek, sevgiye hasret,
Açar tüm renklerini, bahar içimde.
Ota çiçeğe bürünür, yeryüzü.
Serçeler cıvıldar, yavaştan yavaştan..
Gün olur, can yetişir bağında,
Gün gelir, can çekişir hayat..
Kimler gelir,kimler gider bilinmez,
Acır yüreğin yavaştan yavaştan..
Engel olsa da kavak ağacı,
Güneşin yaktığı otlar sararır..
Döker Çınar ağacı yaprağını,
Son güzdür artık, solar tüm fidanlar.
Dünyanın öbür ucu olsa da bahar,
Kara kış gelir, üstüme üstüme;
Nefessiz kalırım, sensiz gecede.
Yanlızlığın çöker, yavaştan yavaştan..
Yiğidiydin dağların, okunurken adın.
Buzlu sularını içerken baharın,
Yol bilmeze düştüğünde yolun,
Çaresiz kalkmıyorsa kandın, kolun.
Yorgun dizlerin, kalmazsa dermanın,
Çakallar üşüşür, yavaştan yavaştan.
Koşanlar koşup giderse yanından,
Sözünü kimse duymazsa özünden.
Çok sevdiğin, bir gün kopar canından
Bir kaç dostun kaldı ise azından.
Ölümün habersiz, bir yol kenarından.
Koyarlar salacaya, gider kara toprağa.
Ayrılık başlar sonsuzluğa doğru.
Kararır güneşin ışığı, yavaştan yavaştan..
Haydar ATA
02.08.2009-Saat:02:30
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder