ŞİİR: Fotoğrafı Çekip de

Fotoğrafı Çekip de

Gerçek hayat, gerçek fotoğraflar gibidir.
İçinde saklar, tüm acıları..
Yaşamak ne kadar zor ve kasvetli ise,
Hayat o kadar anlamlıdır.
Kolay hayat sevimsizdir, bilirsiniz.
Emek gerekmez.
Mesela, aşk olmaz, özün de.
Acı da çekmezsiniz.
Tüm yaşanmışlıklar, söğüt gölgesinde yatmak gibidir.
Düşmanınız yoktur, dostunuz da olmaz..
Moda deyimle; selfi çekmektir aslında.
Tam bir fotoğraf olmaz..
Aşk emek ister; Emek verdiniz mi hiç.!
Oradan bakıp; ne kadar mutluyum değil mi.
Çektiğim acının, acı vermediğini sanırsın;
Kan yüreğime akar, acı içinde.
Kızılcık şerbeti sanırsınız..
Yangın yeridir, yüreğim acıyor;
Öyle bir hal ki dostlar;
Yavaş yavaş öldürüyor bile..
İçimdeki onu,
Yürekteki canı..
Yavaş yavaş alıyor elimden
Yol alırken kervan, onsuz gidiyorum;
Meçhule,
Gerçek bir hayatta kayboluyorum..
Aşkıyla, acısıyla..
Ne aşklar yaşadınsa da kendince,
Yaşamışlığın önemi yok;
Sadece gerçek bir fotoğrafı çekip de..
Son kalan elimdeki,
Fotoğrafı çekip de gidiyorum..
Tüm yaşanmışlığın acısıyla,
Yüreğime gömüp de...
Hayatından gidiyorum..

Haydar ATA